Albanië

2 september Skhoder Albanië, 

Wij zijn zondagochtend 25 augustus vertrokken om kwart over 4 met caravan richting Albanië. Dit wordt een 2e poging de vorige keer in juni waren onze groene kaarten niet goed. Na veel geharrewar met verzekereringsmaatschappij na 2 weken de goede in huis hopen we. Tot aan vandaag was de reis het zelfde als  voorjaar. 1 overnachting in Wertheim-Bettingen. 2 overnachtingen in st. Georgen bij Villach, daarna 4 nachten in Pakoštane.  2e dag zijn we naar Split gereden, om daar een kikkermuseum te bezoeken. Wij hadden daar iets over gehoord bij de Slimste mens.  Meer dan honderd opgezette kiķkers in allerlei taferelen. Ambachten, sport en huishoudelijke opstellingen. Heel apart, en ook wat luguber. Hoe verzin je het. Helaas mochten we daar geen foto's van maken. Vannacht overnacht in Mlini. Hele leuke dagen gehad. In Pakoštane 2e avond over haring gevallen. Au, dat deed zeer. Ik was er nog voor gewaarschuwd. Gelukkig niet op knieen. Maar linker zij bovenbeen. Bont en blauw nu. Maar niets gebroken.  Vanmorgen dus het avontuur tegemoet. Met het vertrek verdraaide ik toch weer even mij knie. En ja hoor, weer op slot. Gelukkig krukken bij me. We stonden nog even in dubio wat te doen. Terug? Of Toch door? We gokken het er maar op, dat het wel weer beter gaat. Leon, onze kleinzoon zou vragen of ik geen sleutel had!!!! De eerste grensovergang met Bosnië ging goed, maar dat was de vorige keer ook zo. Bij de 2e, moesten we weer alle papieren laten zien. Een aardige douaniere, alles werd gecheckt, stempel in onze paspoorten, en we konden door. Bij het uitreizen van Bosnië  ging op zich ook alles goed. Vroeg of we alcohol bij ons hadden. Natuurlijk gaven wij toe, dat we wat bier bij ons hadden. Het bleek de bedoeling te zijn, dat wij hem wat gaven. Een reisleidster van een bus achter ons vertelde ons dat, het bleek altijd zo te gaan. Ik had wel gezien, dat een buschauffeur  voor ons, ook even terug kwam met een fles met  iets. (Corrupt) De grens van Montenegro ging alles ook prima, we hadden weinig oponthoud.  Het eerste deel in Monte Negro ging over een prachtig nieuw aangelegde weg. Strepen ontbraken nog. Tot we bij het stuk aankwamen,  dat nog gedaan moest worden. We werden behoorlijk  door elkaar geschud. De caravan achter ons maakte een kabaal, zo erg dat  ik dacht, er is straks niets meer heel. Het zweet stond in mijn handen. Peter maakte zich niet zo druk. De lengte van de weg die opgebroken was, schatten wij, ongeveer 6 kilometer. Halverwege kregen we een seintje van een shovelchauffeur, bleek onze neuswiel helemaal los getrild te zijn. Die maakte dus dat verschrikkelijke lawaai. Verder is het goed gegaan in Montenegro. Wat ons wel weer opviel, de ernorme hoeveelheden  vuil langs de kant van de weg.  Blikjes, plastic flesjes, verschrikkelijk. Op de een of andere manier hadden Peter en ik, het idee dat dit een schoon land zou zijn. Ook bij de grens van Albanië ging het weer goed. We hadden het adres van de camping in TomTom en Garmin. We kwamen op een heel andere camping terecht dan de bedoeling was. Midden in de stad Shkoder. Het verkeer hier is verschrikkelijk. Op rotondes weet je niet wie er nu voorrang heeft. Iedereen doet maar wat. Met kromme tenen zit ik in de auto. Omdat we buiten de EU zitten nu, moeten we roaming aanzetten met internetten. Je moet je telefoon op buitenland instellen. We wilden het goede adres van de door ons geplande camping vinden. We kregen het geen van tweeën  voor elkaar. Dus onze helpdesk in Den Helder gebeld. MARK. Uiteindelijk weer heel stuk terug, weer door die vreselijke stad Shkoder. Overal vuilnis op straat, echt heel smerig. Hier op Lake resort Skodra aangekomen, werden we aller hartelijks ontvangen en het is een hele mooie geweldig schone camping. Grote plaats.

3-9-2019 

Na een heerlijke nachtrust, dankzij ons in Kroatië aangeschaftte ventilator, vanmorgen opweg naar Thet, de watervallen. Bij het verlaten van de camping vroeg een liftend stel of ze mee konden rijden naar de hoofdweg. Dat was voor ons geen probleem natuurlijk. Peter vroeg waar ze heen gingen. Het was hun bedoeling om naar Thet te gaan. Dus eigenlijk hadden ze hun lift al te pakken. Heel gezellig zitten praten onderweg.  Jongen had bouwkunde en architectuur gestudeerd. Maar was nu tai-chi leraar. Zij was psycholoog. Woonden in België. Hij was Nederlander en zij Belgisch. 31 en 37 jaar oud. We zijn een eind gekomen op de berg Thet, maar konden niet verder met onze auto, er waren weg werkzaamheden. Er werd ons afgeraden om met onze auto verder te gaan. Het was nog 11 kilometer omhoog. De lifters zagen dat ook niet zitten, ze hadden behoorlijk zware rugtassen mee. Wij zijn toen weer terug gereden. Halverwege plan opgevat om koffie te drinken. We werden aller hartelijks ontvangen door de eigenaresse. We besloten om daar ook maar iets te eten. Eigenaresse maakte voor ons een goede maaltijd klaar. Karbonade met gebakken aardappel, tomaat, komkommer en nog stuk geitenkaas. Toe watermeloen. Het is beste om vooraf over de prijs afspraken te maken hier, dat hadden we niet gedaan. Dus ze kwam met een voor Albanië absurte hoge rekening. Gelukkig een heleboel vanaf kunnen krijgen. Met goed gevulde buik verder terug naar beneden. Ondertussen hadden onze lifters besloten om mee terug te rijden naar de hoofdweg bij de camping. En van daar uit verder te liften naar Monte Negro. Ze wilden tot een uur 4 liften en dan tent weer opzetten. Op camping of in de natuur. Je mag hier wild camperen!!!!! Lijkt me niet aantrekkelijk. Terug op de camping even een was in machine gestopt.  Vandaag hoofdzakelijk bewolkt, maar erg warm. Het meer waar we aan zitten ziet er best goed uit. Water is zelfs warm, maar we hebben nog niet gezwommen. Morgen weer een dag.

4 september 2019

Vandaag noodgedwongen een dag in Podgorica door gebracht. Gister gaf de auto een storing aan. Het leek ons beter om daar toch even naar te kijken. Dichtsbijzijnde Citroën dealer was in Montenegro. Nu zouden wij vandaag al gaan cachen in Montenegro dus misschien 2 vliegen in één  klap. Alleen  moesten we dan de geplande route andersom rijden. We kwamen weer zonder kleerscheuren door de douane. Wat een gemak is dan toch de Europeesche Unie. Weinig wachttijden. Kwart voor elf bij de dealer. Gelukkig konden we ons redden in Engels. Het zou nog wel 1 à  2 uur kunnen duren voordat de auto aan de computer uitgelezen kon worden. Monteurs waren bezet. Wij hadden iets verder op al een luxe supermarkt gezien. Daarboven zat een restaurant koffiebar. We hebben daar heerlijke cappuccino  voor mij en chocolademelk met slagroom voor Peter gedronken. Prijzen zijn erg laag. Daarna even verderop wat oude treinstellen bekeken. Peter heeft foto's gemaakt en naar vriend Rob doorgestuurd in Denemarken. Die is helemaal gek van treinen. Toen in de supermarkt rond gelopen, heel langzaam, alles bekeken. Was er lekker koel. We moesten onze tijd vol maken. Wel wat melk gekocht, toen maar weer aan de cappuccino. Personeel was erg aardig. De 2 uur was om, dus terug gelopen naar de garage. De computer had de auto uitgelezen. Er bleek een sensor kapot te zijn. Dat kon gerepareerd worden. Onderdeel moest wel ergens anders vandaan komen, dus kon wel even duren. De kosten zouden €150,- worden. De sensor zorgde voor de koeling. Die hebben we hard nodig met het trekken van de caravan. En het rijden in de bergen. Ook bleek de vloeistof van de aircondition nagenoeg op. We hebben in de garage kunnen wachten. Super modern hier. Het duurde natuurlijk wel lang het wachten. Om 4 uur was hij klaar, pff een lange zit.  Nu maar hopen dat het inderdaad verholpen is. Toen op weg om toch nog wat caches te vinden. 1 in ieder geval. De watervallen(die door de droogte er niet eens was) van Podgoria. De 2e konden we niet pakken, veel te gevaarlijk langs spoor. Ik vind Albanië geen prettig land. Baal van al de rotzooi langs de weg. Het lijkt wel of iedere Albanees in een oude vervuilende dikke Mercedes rijd. Bij de supermarkt heb ik ook heel duidelijk gezegd, no plastic bag. Ze doen alle boodschappen direct in plastic tasjes. Het stoort me verschrikkelijk. Al met al, is dit niet mijn  land. Daar in tegen hebben we op de camping in het restaurant een heerlijke gebakken forel gegeten. Heerlijk tapbiertje er erbij. Voor €17.00. Ook hier weer heel vriendelijk personeel.

Milni 5 september 2019,

Vanmorgen om 8 uur vertrokken van Lake resort Skhodra, een prachtige schone camping met vriendelijk personeel. Maar ik wilde niet langer in Albanië blijven. Ik vind het zo erg dat hier zo verschrikkelijk met onze aardbol wordt omgesprongen. We zien in veel Balkan landen dat ze het niet zo nauw nemen met het milieu. Dus op weg weer naar Kroatië, het ging weer allemaal goed onderweg en bij de douane. We hebben inmiddels 6 stempels in ons paspoort. Vlak voor de Bosnische-Kroatische grens was er een ongeluk gebeurd. Dus hebben een half uurtje stil gestaan, in de brandende zon. Gelukkig genoeg water en eten bij ons. Daarna dus ook bij de grens oponthoud. Bosnië  waren we zonded papieren te laten zien zo uit, maar Kroatië weer in duurde even wat langer. We zijn weer weer op camping Kate in Milni. Onderweg bij de pekara broodjes gekocht. Het barst hier van de pekara's. Dat zijn bakkers.  Waren op tijd hier op de camping,  loopt behoorlijk vol hier. Staat ook een groep Belgen met hun camper. Gaan via Albanië  naar Griekenland. Zijn nu een week onderweg. Toch wel erg leuk. Gelukkig kunnen we hier weer onze roaming gebruiken. Dus onze data gebruiken. Dat kon in de landen buiten de EU zone niet. Dat zou ons behoorlijk  wat gaan kosten. Peter had in Albanië  even gebeld met Mark dat gesprek kost hem €31,00. In Monte Negro belde Peter zijn broer, we hebben hem lekker laten bellen. Hier pas terug gebeld. Was gelukkig geen belangrijk telefoontje. Hier nog even bij de Lidl wat boodschappen gedaan. Even wat te eten in elkaar geflanst. Onderweg trouwens een filmpje gemaakt van de weg in aanbouw. Bosnië zit dan wel niet bij de EU, maar wordt wel geholpen met de aanpak van hun wegen. Komt uit pot van de EU dus.

Pakoštane 8 september 2019,

Bij de camping in Milni de avond voor vertrek, hoorde we een grote klap. Er was een aanrijding vlak voor ingang camping. Peter, de ramptoerist, vloog er meteen naar toe. Gelukkig alleen maar blikschade. Eergisterochtend zijn we om 7.45 vertrokken. Bij Dubrovnik en Split wel wat last van een file.  Hier op de camping in Pakoštane was ons liefste plekje al gereserveerd. Maar gelukkig nog wel plek. We zijn meteen heerlijk gaan zwemmen. Op plek 2 (waar wij het liefste staan) kwam een Duitser aan laat in de middag. Met camper en karretje met motor. Deze Duitser heet Willem de Boer, maar spreekt geen woord Nederlands. Avond van aankomst zijn we weer heerlijk bij de buurman gaan eten. Dagmenu was een Rumpsteak heerlijk. Het hele restaurant was weer vol. Gelukkig dat we op tijd waren gekomen. Willem de Boer kon nog net bij ons aan tafel aanschuiven, want eigenlijk was er geen plek meer vrij. Gister een rustdag gehouden, even in Biograd geweest voor wat boodschappen. Peter wilde 6 blikjes Karlovac mee naar huis nemen. Met Marica afgesproken om iets verderop te gaan eten. Zij wilde dat ook proberen. Even afgesproken dat we de caravan wilde omdraaien. Daar hebben we hulp bij nodig, want het loopt hier erg steil naar beneden. Zij had een Sloveen Iwan genaamd, die ons daar mee kon helpen. Hij ging ook mee eten. Hij heeft hier een appartement in Pakoštane en doet wat klusjes voor Marica. Uiteindelijk om half 6 met 4 man sterk de caravan gekeerd, de dissel die kant op, zodat we zo weg kunnen rijden. Het is dan niet zo'n gedoe. Marica hoorde bij het keren een hoop lawaai onder de caravan vandaan komen. Dacht dat de rem en nog opstond. Maar tot grote hilariteit van iedereen, waren we vergeten de vuilwatertank er onder uit te halen. Bij het restaurant waar we gister met zijn vieren zijn gaan eten, viel het erg tegen. Dus geen toetje daar genomen. Marica wist wel iets lekkers in het dorp. De Sloveen reed ons er naar toe. Het is eigenlijk goed te lopen, maar het lopen gaat bij mij nog erg slecht. We hebben daar een pannenkoek gegeten, echt ongelooflijk lekker. 2 pannenkoeken in vieren gevouwen, met daar tussen chocolade, erover bol vanilleijs, slagroom, hazelnoot en caramel. Zo lekker, wat fijn dat we Marica kennen. En ons mee neemt naar dit soort dingen. We dronken hierbij nog een sherry, dat is een kersenlikeur. Mierezoet, maar heerlijk. Afgesproken met Marica om deze ochtend op pad te gaan met haar. Ze wil nu wel eens zien wat dat schatzoeken van ons is. We wilden eerst hier vandaan met een bootje naar Vrada een eiland varen, om daar een cache te pakken, maar toch maar van afgezien, want er ligt maar 1 cache en die is moeilijk bereikbaar. Vanmorgen zijn we dus richting Tribunj gereden en hebben vandaar 3 caches gevonden. Daarna zouden we bij Joeri in het Fledderhausmotel een koffie gaan drinken. Maar Marica wist nog wat anders, waar we nog niet geweest waren. Roca in de buurt van Benkovac. Na de rondleiding in het restaurant, we keken onze ogen uit. In de kelder leek het wel of we terug waren in de tijd. Hier wordt in de winter dan gegeten, nu natuurlijk buiten. Er hingen in een ruimte grote hammen te drogen. Ook was er nog een winkeltje waar je gedroogde ham e.d. kon kopen. We begonnen met het proeven van de gedroogde ham. Deze was 36 maanden gedroogd. Hier werd warm brood bij geserveerd. Het brood was heel erg knapperig en zacht van binnen. Daarbij water en glaasje witte wijn. Daarna de huis gemaakte soep. Echt voortreffelijk. We zijn nog even door de wijngaard gelopen en bij de varkens gekeken. Nou snappen we waarom die ham zo heerlijk smaakte. Die varkens hebben daar zo'n goed leven. Bij het afrekenen nog een glaasje kersenlikeur.Toen weer terug naar de camping. Inmiddel was het al weer zo'n 3 uur. En weer hebben we zo'n voldaan gevoel. Peter heeft met nog een buurman bij de duitse buurman naar de Grand Prix gekeken. Ik was zo moe, van het lopen dat ik met de ventilator aan, lekker op bed ben gaan uitrusten. Daarna nog weer even lekker gezwommen. Vanavond eten we een broodje, en op tijd naar bed.

Villach 10 september 2019

Gister zijn op het eiland Vir wezen cachen. Dit eiland is verbonden door een brug met het vaste land. Het ging allemaal erg vlotjes. Toch nog zo'n stuk of 8 gevonden. We vonden er een samen met een Tsjechisch gezin. Zij hadden ook nog een trackable bij zich. Deze ook gelogd. Erg mooie kust hier. En ook rustige strandjes. Toen we tegen 5 uur terug kwamen op de camping, waren er een paar vaste gasten gearriveerd. Marica de campinghoudster vond dat meteen een aanleiding om gezamelijk een uurtje te borrelen. Ook gezellig. Toen wat eten gekookt. Vlees groente en rijst. Ook wat rijst voor Marica gekookt.  We hebben de boel zoveel mogelijk ingepakt. Ik had via Marica nog 2 liter echte olijfolie gekocht. Vanmorgen konden we om 07.45 aan onze terugtocht beginnen. De eerste file kwamen we al tegen voor Benkovac. Het was vandaag de 10e van de maand. Er is daar dan een hele grote boerenmarkt. Over een stukje van 20 kilometer hebben we meer dan een uur gedaan. We rijden geen tolwegen. De binnenwegen zijn prima, en heel erg mooi om te rijden.  Je komt langs de Plitvice meren. De omgeving is daar al heel mooi, dus de watervallen zullen ook prachtig zijn. Het is daar wel heel toeristisch ook. Bij Karlovac ook weer wat drukte. Voor de rest een goede reis gehad. Op camping meteen auto afgekoppeld en pootjes uitgedraaid van de caravan. We wilden hier nog wat blikjes Villacher blikjes bier halen. Alvast getankt voor morgen. Hier in restaurant gegeten. Het smaakte maar zo zo. We zijn in Kroatië erg verwend wat eten betreft. Nu we weer op de terug weg, zijn verlangen we alle twee toch wel weer naar huis. We hebben tot nu toe erg mooi weer gehad. Van de week 's nachts een omweersbui en een paar druppels regen. Net nu ik begin te wennen aan de uitspraken van dorpen  en steden, hebben we besloten om de volgende vakantie een heel andere kant van Europa te bezoeken en ontdekken. In de Balkan spreken ze de C uit als S. Karlovac spreek je dus uit als Karlovas. Miletic als Miletis. In Bosnië  en Montenegro worden plaatsnamen ook nog in Kyriilisch geschreven. Heel apart als je dorpen binnen rijdt, staat het in 2 soorten schrift.

julianadorp 13 september 2019

We zijn weer lekker thuis, onze laatste overnachting in Wertheim Bettingen hebben we afgesloten met een biertje en een maaltijd op de camping. Was heerlijk. Gisterochten al weer voor 08.00 uur op weg. Alleen bij Frankfurt wat langzaam rijdend verkeer gehad. Met de nodige tussenstops waren we voor 16.00 uur thuis. Meteen de wasmachine aangezet. Caravan vandaag schoonmaken, en klaar maken voor de volgende vakantie in mei volgend jaar.